پذیرفته شده برای پوستر

کد مقاله : 1166-FWMC5

هیات علمی

یکی از اجزای لاینفک هر آبیاری به منظور اصلاح سیستم و مدیریت آن ارزیابی می باشد. در این تحقیق 10سیستم آبیاری کلاسیک ثابت در دشت اراک به طور کاملاً تصادفی انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که معیارهای ارزیابی در اکثر سیستم ها ، دارای مقادیر نامطلوب و غیر قابل قبولی بوده و پایین تر از حد مجاز مریام و کلر می باشند، به نحوی که مقادیر میانگین معیارهای CU، DU، PELQ و AELQ در این 10 سیستم به‌ترتیب 92/58، 27/51، 43/39 و 43/39 درصد بدست آمد. فشار نامناسب سیستم و فواصل زیاد آبپاش در مناطق بادخیز در طراحی نامناسب دیده می‌شد. استفاده از آبپاش‌هایی با مشخصات و مدل‌های مختلف در یک سیستم نیز از دلیلی دیگر در پایین بودن یکنواختی توزیع آب بود. طراحی نادرست، اجرای نامناسب و آموزش ناکافی بهره‌برداران باعث اتلاف سرمایه های اولیه و بروز مشکلات در بهره‌برداری و کوتاهی عمر مفید طرح‌ها در این منطقه است.

آبپاش؛ آبیاری؛ ضریب یکنواختی؛ طراحی

نقش نظام بهره‌برداری، آموزش و ترویج در مدیریت مصرف آب در کشاورزی