پذیرفته شده برای پوستر

کد مقاله : 1167-FWMC5

¹بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی ایلام، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، ایلام، ایران

²بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی ایلام. سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی

با توجه به شرایط اقلیمی خشک و لزوم کشت دانه های روغنی، گیاه گلرنگ برای این پژوهش انتخاب شد. آزمایش به-صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار بود. عامل اصلی شامل دو سطح تنش کم آبی (I1 و I2)، آبیاری به ترتیب پس از 70 و 140 میلی‌متر تبخیر از تشتک کلاس A و عامل فرعی اول در دو سطح پتاسیم (عدم مصرف و مصرف 100 کیلوگرم در هکتار= K1 و K2) و عامل فرعی دوم، دو سطح کود زیستی (عدم مصرف و مصرف قارچ میکوریزا= F1 و F2) بود. ویژگی‌های کارایی مصرف آب، نشت یونی، مقدار نسبی آب برگ، کلروفیل a و b و درصد روغن تعیین شد. نتایج نشان داد که تنش کم‌آبی موجب کاهش معنی‌دار عملکرد دانه شد بطوری‌که عملکرد دانه گلرنگ با آبیاری پس از 140 میلی‌متر نسبت به تیمار آبیاری پس از 70 میلی‌متر, 8/57 درصد کمتر شد. برهمکنش کم آبی و کاربرد پتاسیم هم بر ویژگی کارایی مصرف آب تأثیر معنی‌داری داشت. کم آبی (آبیاری پس از 140 میلی‌متر تبخیر از تشتک کلاس A) کلروفیل a و b را در گلرنگ به ترتیب 2/21 و 3/20 درصد نسبت به شاهد کاهش داد. کاربرد پتاسیم و کود زیستی (قارچ میکوریزا) بر کارایی مصرف آب و مقدار نسبی آب برگ اثر معنی‌داری داشتند. در شرایط تنش کم‌آبی، بیشترین مقدار کلروفیل b (3/29 میکروگرم بر میلی‌لیتر) با کاربرد پتاسیم و کود زیستی به‌دست آمد. در حالت کلی، کاربرد پتاسیم و قارچ میکوریزا سبب کاهش خسارت تنش کم‌آبی در کلزا گردید..

زراعت؛ کم‌آبی؛ گلرنگ؛ میکوریزا؛ پتاسیم

نقش مدیریت زراعی (خاک، کود و مکانیزاسیون) در مدیریت مصرف آب در کشاورزی