آبشویی خاک‌های شور و سدیمی و کاربرد ماده اصلاح کننده گچ کشاورزی در اراضی دشت موران خوزستان
پذیرفته شده برای پوستر
کد مقاله : 1125-FWMC5
نویسندگان
1دانشجوی دکتری آبیاری و زهکشی، گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده موضوعی کشاورزی، آب، غذا و فراسودمندها، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2عضو هیات علمی گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده موضوعی کشاورزی، آب، غذا و فراسودمندها، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
چکیده
شوری از فاکتورهای محدودکننده مهم برای محصولات کشاورزی بوده و در مناطق خشک و نیمه‌خشک، در اثر آبشویی ناکافی و تجمع بیش از حد نمک‌ها در خاک و همچنین، کاربرد آب‌های زیرزمینی غنی از کربنات و بی‌کربنات سدیم برای آبیاری واکنش خاک افزایش یافته است. کاهش شوری خاک تا حد بهینه با استفاده از آبشویی املاح و جلوگیری از ماندابی شدن خاک یکی از اقدامات مهم و اساسی برای بهسازی خاک‌های شور و سدیمی می‌باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه کارآیی آب آبشویی خالص با و بدون کاربرد ماده اصلاح کننده گچ برای اصلاح خاک‌های شور و سدیمی بخشی از اراضی دشت موران بود. بدین منظور بخشی از اراضی دشت موران که دارای کلاس شوری و سدیمی C4S4 جدول ویل‌کوکس است، انتخاب شد. این پژوهش با دو تیمار آب آبشویی با شوری یک ds/m و کاربرد ماده اصلاح کننده گچ کشاورزی انجام شد. در تیمار نخست تنها با کاربرد 100 سانتی‌متر آب آبشویی در چهار تناوب 25 سانتی‌متری اجرا شد و در تکرار دوم ماده اصلاح‌کننده گچ کشاورزی به کار برده شد و ادامه آبشویی با استفاده از آب آبیاری انجام گردید. نمونه‌های خاک پیش، حین و پس از کاربرد هر تناوب آبیاری از اعماق صفر تا دو متری خاک با فواصل 25 سانتی‌متر برداشت و تجزیه فیزیکی و شیمیایی مورد نیاز انجام شد. نتایج نشان داد که بیش از 200 سانتی‌متر آب با شوری یک دسی‌زیمنس بر متر جهت آبشویی نیاز است.
کلیدواژه ها
موضوعات